Lieve mensen,
Bedankt voor al jullie reacties! Erg leuk om te zien dat zoveel mensen meeleven!

!Ik dacht, laat ik jullie geduld een cadeautje geven. Na dat lange wachten en smachten, krijgen jullie nu 2 berichten kort op elkaar. Maar uiteindelijk duurde dat toch even wat langer ;)
Dus het is nu uiteindelijk dinsdag 16 november. En dit bericht heb ik 13 november geschreven. Het gaat dus over donderdag tot zaterdag :)
Dag 3 ( donderdag) vertrok ik 's ochtends 8 uur naar Mongo. In de jeep, met z'n zessen. Wat is N'djamena nog groot! Allemaal platte huisjes, geasfalteerde wegen, zandwegen, ontzettend veel motors en mensen. Veel getoeter, want iedereen steekt zo maar over zonder te kijken. We reden over het Tsjaad-meer. Ooit was die enorm groot, en nu was ie ook weer aardig gevuld, doordat het hier vorige maand veel heeft geregend. Van N'djamena heb ik geen foto's kunnen maken, aangezien je fototoestel daar niet veilig is.
Om de stad heen is een geul gegraven waar water in staat. Dit hebben ze gedaan ter bescherming voor de vijand. 2 jaar geleden was hier namelijk oorlog met de rebellen. Je moet dus ook door de douane als je de stad uit gaat. Wat daarom wel erg vervelend is, is dat de mensen alleen maar door een paar uitgangen de stad uit kunnen ( vluchten). Ze zitten dus een beetje opgesloten.Want als het de douane niet bevalt, kun je er niet door.
In N'djamena zie je ontzettend veel militairen. Dat stelt niet zoveel voor, behalve dan dat ze een soldatenpak aanhebben en met een geweer kunnen zwaaien.Verder doen ze gewoon mee met het normale leven, maar zijn ze dus ook een beetje gevaarlijk.Toen we eenmaal N'djamena uitwaren kwamen we op een enorme lange rechte weg, die we wel zo'n vier uur volgden. Er stond een lekker briesje, dus ondanks dat de felle zon brandde was het lekker uit te houden. Als we een dorpje langsreden stonden er vaak kinderen juichend de auto na te kijken en uit te zwaaien. Ik natuurlijk heel hard terugzwaaien, dat vond ik leuk. Had ik nog wat te doen. Maar ook oudere mensen stonden vaak breed lachend langs de weg de auto na te kijken. Heerlijk die blijde mensen.
Het is grappig om je voor te stellen dat het in Nederland ook zo zou zijn..het zou namelijk niet werken want er rijden veel te veel auto's...
Na wat te eten in een dorpje ( wat een belangstelling krijg ik hier toch ;) ) vervolgden we onze reis...wat niet meer op de verharde weg was...maar op een zandweg... Wat vond ik dat cool! Honderd rijden met de jeep over een hobbelend terein met je raampje helemaal open en de stofwolken achter je aan! Geweldig! Ondertussen werd de omgeving steeds mooier en werd ik dus steeds enthousiaster. Want rondom Mongo zijn allemaal bergen, bestaand uit stukken rots.
In Mongo aangekomen stonden hier veel mensen mij op te wachten, samen met Mirjam! Poe, die kan al echt goed communiceren in het taaltje hier! Mijn spullen uitgepakt en lekker gaan eten.
Eten doen we uit 1 pan, met de rechterhand. Wij krijgen dan wel als vreemdelingen een lepel om mee te eten. Maar je mag dus absoluut niet met links eten, want daar veeg je je behoefte mee af. Ook moet je erg vaak je handen wassen, en als er eten valt - al is het op je schoot - dat eet je het niet meer op.
Elke ochtend krijgen we oliebollen met suiker als ontbijt! Dat is goed te doen! ' s Middags eten we vaak falafel en 's avonds warm eten. Ze eten hier bijna geen groenten, dus dat begin ik wel een beetje te missen.Douchen doe je met emmertjes water die je over je heen gooit, geschept uit een ton. Geweldig he? Ik vind het lekker en je bespaard gigantisch veel water.
Deze komende 2 weken krijg ik elke ochtend 3 uur tsjaads-franse les van Mami. Zij laat mij kennis maken met de Tjaadse cultuur, geschiedenis, religies en leert me wat meer frans. Dan heb ik dus veel meer aan mijn onderzoek waarbij ik veel interviews en gesprekken moet afnemen, waar ik dus wel echt wat aan wil hebben. In deze 2 weken zal ik ws alleen nog maar met de blindenschool te maken krijgen, die echt naast ons huis is. In de middag ga ik daar aan het werk met mijn onderzoek.Gisteren ben ik met Mirjam mee gegaan naar de blindenschool. We hebben toen muziek gemaakt met de blinde kinderen, wat ze prachtig vinden!
Ook hebben we de prachtige berg 50 meter hier vandaan beklommen met een aantal kids. Ik zal foto's om mijn blog zetten als ik beter internet heb.

Zo, ik vind dit verhaal wel weer genoeg voor vandaag.. wordt allemaal vervolgd!
Mirjam zit nu lekker te zingen en gitaar te spelen in de namiddagzon op onze kleine veranda, klinkt mooi; ik ga denk ik maar meedoen!
( ha, dr vliegt hier een schattig muisje voorbij...tja die zitten hier...maar ze doen ( nog) niets vervelends)

Annelies