Dag lieve mensen,

Het wordt toch weer eens tijd voor een berichtje.
Soms is het lastig om tijd te maken voor internet, omdat het internet ook niet zo snel is, zoals in Nederland en we niet vanuit huis op internet kunnen.

Maargoed, mensen, er is zoveel gebeurd.....waar moet ik beginnen met vertellen...en hoe uitgebreid....zal ik gewoon even kort opnoemen
- Dat ik heb gewerkt, geobserveerd en geïnterviewd voor mijn onderzoek
- een afspraak had met de délegée van onderwijs ( die is heuuul belangrijk..- wisten jullie trouwens dat ik sinds een aantal weken een papiertje heb waarmee ik op elke school MOET worden toegelaten?? En dat ik daar dus gebruik van ga maken..)
- alle partijen mij dankbaar zijn voor mijn onderzoek...terwijl ik dat best nieuw vind dat mensen mij daar zo dankbaar voor kunnen zijn...
- dat deze week daar nóg een partij bij kwam, een chr. organisatie die leerkrachten van publieke basisscholen cursussen aanbied. Zij willen graag met mij meewerken aan mijn onderzoek over motivatie&inspiratie, omdat zij hier juist bezig zijn met de noodzaak en het belang van deze dingen. Nu ga ik van 27 - 30 december op reis, mee naar een conferentie/cursus waar 62 leerkrachten aanwezig zijn! Ik heb er erg zin in! Ook omdat het tijdens de kerstvakantie van de basisscholen valt, waardoor ik ook geen tijd verlies om op de scholen te werken
- Dat ik enorm geniet van de hoeveelheid kids om mij heen: Dan die weer even
een aai over zijn bol, dan met de ander een spelletje doen, liedjes zingen, of
gewoon even lekker mee lachen en stoeien. Het huis van Geeske staat samen
met de blindenschool ( + internaat), basisschool, internaat lyceum ( 62 jongens,
12 meisjes) en nog een aantal huizen van leerkrachten, op het terrein van de
kerk. Das dus heel veel mensen bij elkaar en heb je dus veel aanspraak
- Dat ik vorige week Moeder des Huizes was...de verantwoordelijkheid over 2 Tsjaadse bengels...2 broertjes...of, op dat moment, mijn kinderkens...wat heel erg leuke ervaring was, ook om als enige Nederlander hier te zijn!
- `En ce moment, arrete!` - das natuurlijk een niet helemaal kloppende, en
volgens de kinderen nogal lachwekkende uitdrukking, die ik gebruikte toen
het stoeien me even iets uit de hand liep. Dus de hele club gebruikt die
uitdrukking nu telkens.
- Dat ik 2 dagen halfziek zonder Mirjam heb gedanst met 12 meiden - wat een geweldige meisjes, hun enthousiasme heeft mij erg geholpen, kreeg er helemaal energie van en heb ze dus flink ge-hugt
- Dat ik nieuwe Tsjaadse vrienden heb!
- Dat ik veel warmte voel: mensen in de kerk die je helpen, uitnodigingen om te komen eten en blijven slapen..
- Maar ook dat mensen alle elektrische apparatuur te voorschijn halen als je op visite komt - een televisie bijvoorbeeld die dan keihard aanstaat. Uitvinding: even dansen op de muziek met de kinderen. Het ijs is dan gelijk gebroken en voor je het weet staat de heeeeuule familie om je heen. Terwijl ik daarvoor in mijn eentje zat, omdat ik een ‘ belangrijke gast' was, die binnen moet zitten en het onbeleefd is als de kinderen daar zomaar naast gaan zitten. Maar later ‘moet je gewoon maar blijven slapen'
- Dat ik volgende week helemaal onder de henna zit, daar versieren ze zich hier mee met feestdagen. Dat doet een nieuwe vriendin: Chadidja. En haar broer wil het voor mij betalen ?
- Dat ik meerdere malen ten huwelijk ben gevraagd
- Dat ik steeds meer mensen en kinderen herken en mensen mij herkennen op straat

- Dat ik hier veel indrukken heb opgedaan van armoede, en hele vreemde, moeilijke situaties
- Dat ik een aantal keer flink heb moeten slikken...bijvoorbeeld lunchen bij een jonge vrouw, die heerlijk eten voor mij had gemaakt wat ze zich eigenlijk helemaal niet kan veroorloven
- hoe gewelddadig mensen hier zijn, hoe gewelddadig kinderen kunnen zijn, daar ben ik echt van geschrokken. Ik kan het niet uitleggen hoe vreselijk het is om zoveel haat en wanhoop bij een jong kind in de ogen te zien staan.
- hoe ontzettend veel straatkinderen hier zijn.
- hoe onrechtvaardig de wereld is, hoe mensen hun ogen sluiten kunnen voor ellende

Ik leer hier ontzettend veel. Het is moeilijk om dat allemaal te verwoorden, toch wil ik mijn best doen om alles op papier te zetten ( ook al ben ik niet zo'n trouwe dagboekschrijver..)

- Oja nog 1 ding: dat ik telkens zo ontzettend blij ben met mijn MAAT voor het leven! herken je dat: wanneer je iemand van wie je ontzettend veel houdt een poos niet ziet, ontdek je steeds meer eigenschappen van die persoon die je heel erg mist en waarvan je niet eens wist dat je daarin ook zoveel van ‘m hield. Dat zijn hele gave momenten, waarbij ik moet huilen van geluk.

Goed weekend,
Annelies