Dag allemaal!

Zo, wat een leerzame week: elke dag 3 uur franse les gehad, kennis gemaakt met allerlei mannen en vrouwen, de directeur van de blindenschool gesproken en heel veel kinder-handjes geschud! De school vindt het zo leuk dat ik engelse les wil geven, want er zijn maar een aantal mensen hier die engels kunnen spreken.
Samen met Mami neem ik interviews voor mijn onderzoek af: zij spreekt Engels en Frans, en zij kan mij heel goed helpen om goede resultaten te hebben voor mijn onderzoek.
De scholen beginnen hier om 6 uur 's ochtends en zijn om 12 uur afgelopen. Maar deze week kreeg ik zelf van 8 tot 11 les, soms half 9 tot half 12, afhankelijk van hoe vroeg Mami er was ( mijn maîtresse in franse/tsjaadse taal en de cultuur hier ;) ). Nog wel even wennen hoor, dat vroeg uit bed zijn. Maar het is hier nogal een herrie 's ochtends, waar je toch wel een beetje wakker van wordt.
Over wakker worden gesproken.... :

Meneer Muis
Op een nacht ( donderdag) verveelde meneer muis zich stierlijk. Hij had zin om heibel te schoppen. Opeens kwam er een idee bij hem op: ‘ hee, wacht even, sinds kort slapen hier 2 vreemde mens- achtigen, laat ik die eens lekker wakker houden'. Zo begon hij aan zijn avontuur. Eerst maakte hij herrie op de kast...maar ja, de lol ging daar snel vanaf. Dus; hup van de kast, want ‘ misschien hebben die meiden wel iets lekkers liggen tussen hun spullen. Eens kijken of ik iets lekkers van ze vinden kan. Oja, hmm een stukje muesli-reep' ( hele bijzondere muis; hij kan lezen). En ‘ oo, ook nog eens een paar vruchten, nou nou ik kan mijn buikje wel vullen met deze dingen.'
‘ Hee maar, wat is dit dan.... ( plastic tas), wat kraakt dat lekker, laat ik er eens flink overheen stampen' Wat genoot muis van zijn avontuur... maar helaas, hij sloeg door. Hij rende over de rand van het bed van Annelies, wrong zich tussen de onderkant van het bed en het matras, waardoor Annelies iets voelde bewegen onder haar hoofd. Dat werd Annelies te gortig. Annelies deed het licht aan en legde alle spullen die muis maar enigszins interessant kon vinden aan de andere kant van de kamer. ‘ Zo, maak daar asjeblieft herrie en laat mij slapen.' Annelies legde zelfs het stukje mueslireep op de kast, wat een service. Maar helaas, het werkte maar een klein beetje, meneer Muis ging door met herrie maken, knaagde zelfs aan de poot van het bed van Annelies. Annelies werd gefrustreerd.. ‘ wat is dit???!!!' Vol jaloezie keek Annelies naar Mirjam die vredig overal door heen sliep. Dus het licht ging weer aan. Mirjam werd wakker en was met moeite te overtuigen dat die muis vreselijk veel herrie maakte. Maar toen zag en hoorde ze even later ook de muis: meneer muis zat te knagen aan de snoer van mijn bedlampje. We konden hem niet zien, aangezien mijn bed tegen de muur stond. Maar we hoorde hem en het snoer ging heel hard heen en weer.
Annelies was het vreselijk zat, dus ging op zoek naar geliefde kat Dobi( die heel erg dol op haar is, maar die ze alleen maar kan aaien met dr voeten omdat ze officieel allergisch is voor katten..) Helaas kon ze die niet vinden, dus dan maar proberen te slapen... tegen de ochtend viel ze uitgeput in slaap.
De volgende avond snel Dobi opgesloten in de slaapkamer, hopend dat hij de muis zou vangen... maar helaas, toen Annelies terugkeerde naar de slaapkamer lag hij te slapen op het kussen, notabene, van Annelies.
Sinds die avond slaapt Dobi toch wel elke nacht bij Annelies en Mirjam op de kamer, op zijn eigen matras. Hopend dat de muis daar een beetje van terugschrikt... maar vangen zal hij hem niet...deze kat kan heel diep slapen..en hoe hij er dan bij ligt...komisch gewoon.
Dat was het verhaal van de muis.

Verder was ik vrijdag op zaterdag ziek; acute diarree, waardoor ik zaterdag uitdrogingsverschijnselen vertoonde ( viel de hele tijd flauw), maar na veel bouillon, water met zouten&mineralen en cola drinken voelde ik mij 's avonds weer goed.

Verder genieten we zo erg van de bergen hier!! We mogen er alleen niet met z'n 2en heen, aangezien er daar slangen en grote apen zijn. Dus we nemen telkens een stoet kinderen mee.
En we hebben nog iets hilarisch gedaan: Er is aan de voet van de berg een 30 meter-lange rots, die de kinderen gebruiken als glijbaan. Met een stuk plastic onder je achterste ga je dan keihard naar beneden. We hebben zo'n grappig filmpje van Mirjam die er af glijdt, echt te komisch voor woorden.

We zijn net terug van de kerk. We gaan nu hier naar de zondagschool. Dat is voor ons net iets makkelijker te volgen, omdat daar het Frans makkelijker is.
Alle kinderen tot 16 jaar gaan hier naar de zondagschool. Die komen ook helemaal niet in de kerk. Ze zijn echt gescheiden van de ouderen. Dat vonden we in het begin een beetje gek. Sowieso hebben kinderen in het gezin ook een veel kleinere rol dan in Nederland. Het is zeg maar zoals Nederland 50 jaar terug was: als ouderen praten, zwijgen de kinderen. Ook als belangrijke mensen komen eten, eten de kinderen niet mee.
De kerkdienst is niet te vergelijken met de Nederlandse dienst. Sowieso duurt hij veel langer: minstens 3 uur. De zondagschool duurt ongeveer 2 uur. Daarbij begin je niet altijd precies om 8 of 9 uur. Het hangt een beetje af van hoeveel mensen er gearriveerd zijn, en of degene die de boel leidt er al is. Voor de rest zingen ze veel. Ze zingen bijna altijd met wisselzangen, waarbij er eentje apart zingt van de anderen.

Er is nog zoveel te vertellen. Het lijkt hier allemaal zonnig en leuk, maar er gebeuren hier veel verdrietige dingen. De kinderen die wonen op ons terrein hebben bijna allemaal een verdrietige achtergrond. Ook zijn er hele rare dingen gaande bij een aantal personen, waar je echt helemaal naar van wordt.
Veel kinderen zijn niet te vertrouwen ( stelen en liegen veel), maar ergens kun je het heel goed begrijpen: want wat hebben ze nou mee gekregen? Het was hun manier van overleven, ze weten niet beter. Hun geweten en gevoel is afgestompt. Soms voel ik zo'n medelijden en zou ik ze graag allemaal even in mijn armen nemen en knuffelen. Ze laten voelen dat ze waard zijn te bestaan, dat ze voor God uniek zijn en dat Hij ze liefheeft met de grootste Liefde. Maarja, beseffen ze wat liefde is?

Het verhaal heeft weer een lengte waar je u tegen zegt, maar het is ook weer van een hele week natuurlijk.
Alsnog schieten woorden tekort, maar jullie kunnen zo toch goed meeleven.

Wederom bedankt voor de vele reactie! En als je me een mail heb gestuurd en ik niet heb beantwoord, wees niet boos! Ik heb mijn hotmail nog helemaal niet kunnen openen sinds ik in Tsjaad ben! Zo ook met mijn schoolmail!
Alleen mijn gmail is makkelijk te openen. Ik hoop dat ik meer achter internet kan komende weken. Maar internet is hier niet zo snel als in Nederland..
Heb een goede week!

Lieve groeten, Annelies